به گزارش رجانیوز، با این حال مروری بر مواضع حضرت امام (ره) پیرامون انقلاب فرهنگی و اصلاح دانشگاه ها از اساتید و حتی دانشجویان منحرف، نکته ای است که بازخوانی آن در شرایط فعلی راهگشا خواهد بود.

بنابر اسناد موجود، امام خمینی (ره) در تاریخ 26 اسفندماه 63 و در پاسخ به درخواست کتبی اعضای هیات مرکزی گزینش وزارت فرهنگ و آموزش عالی و هیات مرکزی گزینش ستاد و شورای مرکزی پذیرش دانشگاه ها که روند دانشگاه ها را در آن برهه زمانی «نامطلوب و منحرف به سوی شرق و غرب» توصیف می کنند و از «حذف نیروهای مسلمان و متعهد به علت ضعف مدیریت وزارت فرهنگ و آموزش عالی» سخن به میان می آورند، می فرمایند:
«آنچه در گزارش مذکور است، موجب کمال نگرانی است. ما نباید امور دانشگاه ها را یک مطلب عادی فرض کنیم، که دانشگاه ها ممکن است همه چیز انقلاب را به هم بزنند. لازم است در این مسایل رسیدگی جدی شود»

و در ادامه نیز بر گزینش اساتید و حتی دانشجویان تاکید می کنند:«خصوصا راجع به گزینش اساتید و دانشجویان، مقرر دارید مسایل را با کمال دقت پیگیری نمایند که مبادا خدای نخواسته دانشگاه مرکز تاخت و تاز مخالفین نظام جمهوری اسلامی شود» (1)

بنیانگذار کبیر انقلاب در توصیف اهمیت انقلاب فرهنگی و تصفیه منحرفین فکری از دانشگاه ها در 19 آذرماه 64 و در جمع اعضای شورای انقلاب فرهنگی نیز سخنان بسیار مهمی را بیان می دارند:«یک چیزهایی است که حل می شود، مثلا ما جنگ داریم، جنگ چیز مهمی نیست، حل می شود ... اما مساله دانشگاه یک مساله فوق العاده است که این افرادی که از دانشگاه در می آیند یا مخرب یک کشوری هستند یا سازنده آن کشور هستند و در کشور ما یا رو به اسلام می برند کشور ما را یا منحرفش می کنند» (2)
اما یکی از نکاتی که همواره در این زمینه مطرح بوده، طرح شبهه از سوی جریانات خاص سیاسی پیرامون اخراج اساتید به علت طرز تفکر آنهاست. این نکته ای است که هیچ گاه مدنظر امام راحل نبوده و دقیقا در همین راستاست که شهید مطهری نیز در ابتدای انقلاب با مطرح کردن اینکه «مارکسیست هم بیاید به دانشگاه و مارکسیسم درس بدهد» سعی در پاسخگویی به این مسئله را داشتند.
در واقع آنچه که در نظر امام (ره) و دیگر یارانشان همچون شهید مطهری بود، آزاد اندیشی فکری در دانشگاه ها به دور از حواشی و هم چنین «عدم خلط کردن مباحث با یکدیگر» بوده است. امری که متاسفانه پس از انقلاب فرهنگی نیز هیچ گاه در دانشگاه ها به طور مناسب بوقوع نپیوست و به همین علت در بسیاری از دانشگاه های کشور به خصوص در زمینه علوم انسانی، برخی اساتید با نام اسلام به ترویج مباحث غیر اسلامی همچون لیبرالیسم، نئومارکسیسم و حتی سکولاریسم می پردازند و این همان نکته ای است که امام خمینی (ره) در 19 آذرماه 63 نسبت به آن هشدار جدی داده اند:«اجازه ندهند که خارج از دروس موظف خود به صحبت های انحرافی بپردازند» (3)

متاسفانه وضعیت فعلی دانشگاه های سراسر کشور حتی پس از انقلاب فرهنگی نشان می دهد، تعداد قابل توجهی از اساتید رشته های علوم انسانی بدون توجه به موضوع و عنوان اصلی رشته تخصصی خویش، غالبا با طرح مسایلی غیر از آنچه که باید به آن بپردازند تلفیقی اختلاط گونه از مباحث نظری دینی و غیر دینی را مطرح می کنند و این شاید یکی از اصلی ترین آسیب های موجود در فضای علوم انسانی دانشگاه های کشور باشد و اگرچه باید به مشکل مذکور، اصالت دادن به دروس ترجمه ای و غیر بومی را نیز افزود اما در این بین عملکرد قابل تامل ادوار مختلف وزارت علوم در روند جذب و گزینش اساتید عرصه علوم انسانی نیز عاری از اشکال نبوده است.

پس از آغاز حاکمیت دوره دوم خرداد، به تبع ایجاد گفتمان سیاسی غیر بومی و ترجمه ای سکولار در مجامع فکری کشور، فضای دانشگاه ها نیز از این روند بی نصیب نماند و موج اخراج بسیاری از اساتید متعهد و مسلمان از دانشگاه ها و جایگزینی اساتید سکولار و متمایل به غرب در دستور کار قرار گرفت، اما عملکرد وزارت علوم دولت نهم نیز نه تنها بیانگر اقدام مثبتی در جهت اصلاح روند گذشته نبوده است، بلکه علیرغم تاکید همیشگی رییس جمهور جهت اصلاح این ضایعه عطیم فرهنگی در دانشگاه های کشور، در عمل رویه گذشته ادامه یافت.

اما سخنان اخیر کامران دانشجو وزیر علوم دولت دهم اگرچه حاکی از عزمی جدی پیرامون اصلاح مشکل ریشه دار وضعیت علوم انسانی در کشور و هم چنین جذب و گزینش اساتید متعهد است، لکن دغدغه اصلی عملی نشدن گفتارهای وزیر علوم و در عمل ادامه یافتن روند گذشته در این زمینه می باشد.

بدون تردید هر گونه اقدام قاطع و ارزشمند در این زمینه به مذاق بسیاری از افراد و جریاناتی که از اساس با اندیشه دینی در تعارض هستند گران خواهد آمد لکن این همان موضوعی است که امام راحل نیز به کرات بر آن تاکید داشته اند:«دنبال این باشیم که این دانشگاه را خوب درست کنیم، ولی بعدش مورد اهانت هم قرار بگیریم، فحش هم بشنویم، باشد. وقتی تکلیفمان را ادا کردیم، هر کس هر چه می خواهد بگوید» (4)




1. صحیفه امام. ج 19. ص 187
2. صحیفه امام، ج 19، ص 449
3. صحیفه امام، ج 19، ص 111
4. صحیفه امام، ج 13، ص