هر کس که خدا خیر خواه او باشد محبت حسین (ع) و زیارتش را در دل او میاندازد .
تو مپندار که مجنون سر خود مجنون شد
از سمک تا به سهایش کشش لیلا بود
من به سر چشمه خورشید نه خود بردم راه
ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد
من خس بی سر و پایم که به سیل افتادم
او که می رفت مرا هم به دل دریا برد