سرزمین مکه زیر ماهتاب
نیمه شب در انتظار آفتاب
ماه می تابید با صد هیمنه
بی توقع در سرای “آمنه”
آمدند از آسمان زیبارخان
از دل الماس گون آسمان
شست و شو دادند آن دردانه را
آن سرو آن سینه و آن شانه را
پرنیان آورده شد از آسمان
جای دادنش میان پرنیان
غرق شد از بوسه اندام و تنش
پرنیان سبز شد، پیراهنش
در میان شانه اش چون یک سند
مهر تایید نبوت را زدند
خاتم پیغمبران این کودک است
مایه فخر جهان، این کودک است
نام احمد(ص) یا محمد(ص) بعد از آن
گشت فخر این جهان و آن جهان