عاملی چون بی برنامگی و تاخیر های گاه چندین ساعته در حضور رئیس جمهور جدایی تاثیرات منفی در مردم آن شهر، توهینی به آن مردم هم تلقی خواهد شد. مردمی که گاها به آنها اعلام میشود آقای رئیس جمهور ساعت 9 سخنرانی می کنند و تا 12 منتظر دیدار رئیس جمهور هستند.

تکرار پی در پی این سفرها درست است که نشان از پیگیری دولت دارد اما باعث کم اعتبار شدن این دیدار های عمومی و کاهش تعداد مستقبلین خواهد شد. اتفاقی که دور سوم سفرها به وضوح مشخص است و بهانه ای به دست رسانه های اغتشاشگر داده تا آن را به مسائلی چون انتخابات پیوند بزنند. پر واضح است که تکرار پشت سر هم همچین دیداری به این کاهش مخاطب خواهد انجامید و این ربطی به مسائل سیاسی دارد.

۲ .دیدارهای مستقیم:
بر خلاف عده ای که معتقد اند یک مدیر باید با تصمیم سازی مشکلات عموم مردم را حل کند و نیاز نیست مشکلات موردی را بررسی کند نگارنده معتقد است همچین دیدار های دارای دو کارکرد مناسب است اول حفظ روحیه مردمی و انقلابی مسئولین و بعد روانی و تاثیر گذاری این دیدار ها و دوم پل زدن از بالا به پایین زنجیره اداری برای شناخت مشکلات.گاها دیده شده تصمیم در بالای سیستم اداری گرفته شده ولی آنچه در پایین به جمعیت هدف رسیده چیز دیگری است.این دیدار های مستقیم شناخت مشکلات اداری یک مجموعه را محقق می سازد.اما آنچه که جایی پاسخگویی از طرف دولت دارد این است که این دیدار ها آیا به شناخت چارچوبی از مشکلات چارت اداری رسیده یا در حد حل مشکل فرد باقی مانده؟ آیا تا به حال حل مشکل یک نفر به این نتیجه رسیده که یک زنجیره مشکل حل شود؟

سوالات فوق سوالاتی است که شاید پاسخش مثبت باشد اما تا به حال اطلاع رسانی صورت نگرفته.
۳ - دیدار با نخبگان استان:
بخش دیگری از زمان رئیس جمهور در استانها به دیدار با روحانیون و خانواده معظم شهدا و ... می گذرد.نفس این دیدارها قطعا مثبت است اما رویکرد این جلسات جای نقد دارد. جای نقد آنجاست که عمده وقت این جلسات به سخنرانی رئیس جمهور می گذرد. به نظر می رسد این جلسات برای این تشکیل شده که مواضع رئیس جمهور در مورد مثلا روحانیت و مسائل دینی مطرح شود. راه دیگر این است که این مواضع را از روش های دیگری تبیین کرد و وقت این جلسات به شنیدن سخنان حاضرین می گذشت.

فرصت شنیدن ها در این جلسات که میتواند کمکی به بهتر دیدن و بهتر تصمیم گرفتن و شناخت مشکلات باشد به گفتن ها تبدیل می شود گفتن های که جایی دیگری برای مطرح شدن دارند.

پیشنهاد نگارنده این است که در درجه اول تعدد و گوناگونی این جلسات افزایش یابد تا جایی که دیدار با تشکل های دانشجویی، اساتید دانشگاههای استان، بازرگانان، تجار و صاحبان صنایع استان نیز در این سفر ها گنجانده شود. دوم اینکه در این جلسات رئیس جمهور محترم بیشتر شنونده باشند تا گوینده.

۴.دیدار های وزراء:
دیدار وزیران از طرح های در حال اجرا، پیگیری مصوبات قبلی و آشنایی با مشکلات بخش ها و ... از جمله فعالیت های قابل تقدیر این سفر هاست که می توان با ارائه ی راهکار خروجی بهتری از آن گرفت.

با حذف برنامه افتتاح پروژه ها جدایی از کاهش تشریفات طرح ها از بعضی اعمال منفی احتمالی مانند افتتاح زود هنگام یا عدم بهره برداری از پروژه اتمام یافته به جهت افتتاح جلوگیری کرد.

افزودن سفر های سرزده به استانها هم راهکاری است برای آشنایی با مسائل یک استان بدون ظاهر سازی ها و تشریفات و بررسی واقعی عملکرد مسئولین استانی.


5.جلسات هیات دولت:
آنچه که مشخص است بررسی و تصویب تعداد زیاد مصوبه در یک جلسه چهار ساعته امکان پذیرنیست و قطعا در جلسات استانی هیات دولت کار تصویب طرح های انجام می پذیرد که قبلا تحقیقات و بررسی های لازم انجام گرفته. شایسته است بررسی مشکلات یک استان به جلسات استانی محدود نشود و هیات دولت زمانهای را هم اختصاص دهد به جلسات هیات دولت در تهران برای مشکلات استانها.

6.نامه های مردمی
قطعا یک افتخار برای هر رئیس جمهور هست و خواهد بود که مردم کشورش چنان با او رابطه عاطفی برقرار می کنند که این حجم عظیم از نامه را برای او بنویسند. اما جدایی از این بعد عاطفی باید به این نکته توجه داشت که اگر نامه ها به سمت نیاز های فردی و رفع مقطعی یک مشکل رفت پاسخ دولت دچار دو ایراد خواهد بود. اول اینکه رفع نیاز مقطعی فرد فقط نیاز امروز او را حل خواهد کرد و برنامه ای برای حل مسئله ندارد و دوم اینکه با توجه به محدود بودن منابع، نامه های بعدی و چه بسا نامه های تعداد زیادی از مردم بی جواب خواهد ماند که این خود در محبوبیت دولت تاثیر منفی خواهد گذاشت.

در پایان لازم به یادآوری است ذکر مطالب فوق ذره ای از مثبت بودن این حرکت رو به جلو نمی کاهد.