حکایتی ست با دل...
پنجشنبه, ۲۲ خرداد ۱۳۹۳، ۱۱:۲۱ ب.ظ
دلم می لرزد
در ثانیه ثانیه شب احیاء آمدنت
_ ولی نبودنت _ حکایتی ست با دل ...
نمیدانم چرا تمام ذکر قنوتم شد: اللهم عجل لولیک الفرج....
نمیدانم چرا
ذکر سجده و رکوعم بارانی ست
از وجودی که هست
ولی چشمانم ....
شعبان همان امید زندگی ست
و ماهی که بدرکامل می شود
همان تنفس ناب خداست
در زمین منتظر
آقا مرا ببخش
تو آنقدر بزرگی، مهربانی
که تمام نبودن هایم را
تمام نداشته هایم را
با همان لبخند مهربانی ولایتت
می بخشی و شرمنده ام میکنی آقا
آقا ! بیا و به احترام شعبانت
لیاقت یادت، نگاهت، رضایتت را روزیم کن
یا صاحب الزمان
السلام علیک یا عین الله یا اباصالح المهدی
دلم اندازه ی تمامِ…
…نـ ـ ـه…
انـــدازه ندارد …
بی اندازه دلگیرم بی تــــــــــــو …
من تمـــام شده ام؛ بیــــآ. . .