سال گذشته یه مطلبی به نام عشق نوشته بودم که نظرات مختلفی از سوی دوستان نوشته شد

آدم ها
یا حقیقی اند
یا مجازی.
اما
عشق
عشق است ... 

بعضی از نظرات موافق بود و بعضی مخالف؛ هر چند من روی این موضوع خیلی حرف زدم و حرف ها دارم که بماند ...
گاهی به رفقای نزدیک میگم حرف های منم به درد خیلی جاها نمیخوره و به قول استادمون که می گفتن: حرفهاش به درد اجتماع نمیخوره ...

اما موضوعی که باعث شد این پست توی ذهنم مرور شه این بود که یکی از هم وبلاگی های عزیزمون هست که متاسفانه بخاطر کسالتی، بیمارستان بستری شده و این ایام دوستانی که تو فضای مجازی ایشون رو میشناسن بسیار ناراحتند...
دوستی که موضوع رو بمن گفت بقدری متاثر بود که اشکش جاری شده بود...
اون شب که این خبر رو شنیدم خیلی ناراحت شدم و خدا رو به اون چهارده حرف قسم دادم و از خانومی که " بعد از اون دنیا قشنگ نیست " خواستم که این عزیز و شفا بده...

بازم میگم: آدم ها یا حقیقی اند یا مجازی
اما عشق عشق است ...

*******

تو دلم حرف زیاده ...