رضایت دل
در ازدحام تمام پَرسه های دلم
بدنیال استجابت دعای آرزویم
چله نشین امیدم شده ام
اما...
اما تو بودی و دانسته هایت فزون تر از من...
و انحنای نگاه مهربانت
که تا دست نیافتنی ترین فرازهای دلواپسی ولایت گونه ات
اوج گرفت
و مرا از حضیض بی صبری
به امید زمزمه ان مع العسر یسری نشاند
و برایم رضا برضائک را تفسیر کرد
ای رئوف ترین رضایت دل
من اگه آقا رضای مهربونمون رو نداشتم هیییییییچچچچچچچ بودم!!
نگاه خود آقا منو به اینجا رسند وگرنه من همان خاکم که هستم!
میلاد آقای رضایت و فرزند صبر به شما هم مبارک.