برای تو ...

امروز فقط برای تو می نویسم
برای تو که از همه به من نزدیکتری و بهتر از همه از دلم خبر داری .
برای تو که از روز اول ، لطفت ....
و خودت میدانی این سالها بر من چه گذشت!!!!

از دردهای همیشگی
از نگاه های متفاوت
از با پر رویی در صحنه موندن
از دنیایی که نفس کشیدن درش سخت شده
از حرفهایی که تو سینه موند
از پژمردگی این روزهام
و از ...

برای تو که انگار میخواهی یک جوری آرامم کنی و شاید دلم را بدست بیاوری
اما ...
اما این روزها ، لطفت ، بیشتر و بیشتر در زندگیم رخ عیان کرده
انگار قرار است ، روزها را روز به روز بر من سختتر کنی
انگار قرار است حرفهای بیشتری بشنوم
انگار قرار نیست کسی بفهمد که چه میگویم
انگار نمیشود که نمیشود که نمیشود
و این چه امتحانیست که آخِرش پیدا نیست ...
باشه
اما قرار ما چیز دیگری بود ...

 *********************

 پی نوشت :

- این پست و فقط خودم میدونم و خدا ، و هیچکسی نمیدونه من چی گفتم ، چون احتمالا هرکسی یه تفسیری میکنه ...
- چند وقتیه در فشارهای مختلف روحی و جسمی هستم و از دیروز خیلی احساس پژمردگی میکنم...
- فردا ان شاء الله اگر دعوت بشم میرم جایی که دلم آروم میگیره ، میرم راهیان نور ... این چند روز با خودم خیلی حرف زدم ، میگفتم تو نوزده سال گذشته برای چی رفتی و امسال با چه نیتی میری؟
با خودم می گفتم : من راه و گم کردم و قرار نبود به اینجا برسم ...
- سال 93با تمام فراز و نشیبهاش رو به پایانه ، با خاطرات خوب و بد در فضای حقیقی و مجازی .
- امروز در آخرین جلسه کاری پایان سال 93 ، وقتی دعای یا مقلب القلوب و خوندن ، عجیب بهم ریختم و اشک تو چشام جمع شد ، وقتی این دعا خونده میشه ، میخواد فصلی جدید در بودنمون رقم بخوره و من نمیدونم قراره احوالاتم در فصل جدید چگونه باشه .
- حلالمون کنید و لحظه تحویل سال ، دعا کنید من هم مشمول حول حالنا بشم .

یا فاطمه الزهرا(سلام الله علیها) یا امام رضا (علیه السلام)

قصه ی عشق

قصه عشق ما را باید با غروب بود تا دانست ، و با هوای ابری پاییز و با مرغی که به ناچار پشت میله های بی احساس قفس نغمه سرایی می کند.
ماجرای غم انگیز ما را در محفل شمع و پروانه بایستی شنید و با لبخندهایی پیوند خورده با اشک، در آه سوزان شنهای داغ دیده ...
باز دلم هوای شلمچه کرده...

باز از فرسنگها راه، بوی عطر خاکریزهایش مستم می کند...
باور کنید دیگر خسته شده ام، باید بیایم نفسی بگیرم و با شهر بسازم...
همین که می آیم آرام آرام با زندگی روزمره دست اخوت بدهم، نمی دانم چه می شود که درست هنگام هنگامه، آنجا که می روم تا فتحی دیگر در بودنم را رقم بزنم، به سراغم می آیید و...

خدایا چاره ای ... درمانی ... راهی ...
خوب می دانم که یک بیابان و چند خاکریز و یک غروب نمی تواند اینچنین هستی ام را به بازی بگیرد که بیابان بسیار است و خاکریز مشتی خاک و غروب کالایی که همه جا یافت می شود ... آری!

آری! آنچه عنان وجودم را به دست گرفته، روح های مطهر بلندی است که از مشتی خاک، شلمچه ساخته اند...
فدای آن ستونی که نیمه های شب پیچ و خم خاکریزها را به آرامش حرکت ابرها طی می کرد...
فدای آن اشکی که در پرتو منورهای عشق با لبخند، عقد اخوت می خواند...

ای شهیدان! گمان می کردیم گذشت زمان، هوای سرزمین پاکتان را از ذهنمان خواهد زدود اما داغ فراق شما روز به روز بیشتر هوایی مان می کند

پی نوشت:

یه مدته با تمام مشغله های کاری که آخر سال بیشتر هم شده با رفقا پیگیر سفر عشق هستیم
همون سفری که دلم پر میکشه براش، وقتی به ماههای پایانی سال میرسیم حالم عجیب دگرگون میشه و اصلا پای موندن ندارم
این ایام به سختی تو محل کار بودم و مثل پرنده ای بودم که تو قفس زندانیش کردن داشتم فکر میکردم اگر یه سالی نتونم سال تحویل مناطق جنوب باشم چه حالی بهم دست میده
دعا کنید امسال هم دعوت بشم

تو با خاک هیچ نسبتی نداشتی ...

کاش

قصه ی چادرت

افسانه بود...

تو با خاک هیچ نسبتی نداشتی ...

 

و لستُ أدری خبرَ المسماری...


قریب به هزار و جهارصد سال گذشته است...                        

.......................                       

خبر در و دیوار را

هنوز هم که می شنوم

داغ است...

تو با خاک هیچ نسبتی نداشتی ...

وای من و وای من و وای من...
 

این روزها با روضه های تک مصرعی بیشتر آتش می گیرم

.................

دارم فکر می کنم
اینها مصرع نیستند
بیت نیم سوخته اند...

باید برای خود دلی دست و پا کنم ...

از نظر قرآن نمی توان به کسانی که راه می روند و چشمانشان باز است بگوییم که زنده هستند مُرده های متحرک هستند

ما انسانها را خلق کردیم که به "حیات طیبه " برسند.

اگر خداوند اراده ی خیری برای کسی کند، کاری می کند که او میل به انجام کارهای خدایی بردارد و اوامر الهی را گوش بدهد. نشانه ی کسانی که مرده متحرک هستند اینست که حدیث را می شنوند ولی یادشان می رود، حتی پای مجالس موعظه هم می نشینند.
برای بدست آوردن "حیات طیبه" باید زحمت کشید.

قرآن می فرماید: وقتی که شروع می کنند برای مبارزه ما آنها را زنده می کنیم،(معلوم است اینها اول مرده اند).

مومن دو قلب دارد:
۱ ـ قلبی که در ما می تپد.
۲ ـ قلبی که باید با آن حرکت کرد به برکت عَمَلِمان.

علم حقیقی علمی است که در قلبمان ریخته می شود و قلب هم ظرفی است که معارف الهی در آن جای می گیرد. اگر با چشم گناه کنیم می رود و می رسد به قلب، قرآن هم بخوانید دیگر اثر ندارد. اعمال زشت ظرف را خراب می کند تا جایی که قلب میمیرد.

اگر بتوانی چشم را کنترل کنی، گوش را کنترل کنی، یک کار خوب که می کنی قلب روشن می شود و نورانی می شود، اول انسان نورانی شدن قلبش را نمی فهمد بعد کم کم می بیند و می فهمد نوری در قلبش است.
استقامت میخواهد تا انسان به این مرحله برسد.

پی نوشت ها
**********

- این مطلب از دست نوشته های کلاسهایی هست که در سال ۸۶ شرکت میکردم و مربوط به روزهای خوبیه که بیشتر به فکر خودم و دلم بودم، اون روزهایی که به دنبال قلب سلیم بودم.
ـ امشب مطالب قدیمی میهمان رو مرور می کردم، این مطلب رو دیدم و باز خوندم و باز هم بدلم نشست و بارها و بارها خوندمش. نوشتم برای تکرار و یادآوری به دلم و بعد برای تذکر به خودم که یادم باشه به دنبال چه بودم و به دنبال چه میریم .

عشق را بین که علمدارترین می آید...

عشق را بین که علمدارترین می آید

اشک را بین که گهربارترین می آید

شد شریک غم ایام حسینش زینب

عشق را محرم و غمخوارترین می آید

بر سر بام فلک نَه ، سر نِی شهر به شهر

ماه را بین که خریدارترین می آید

لشگر غم اگر آید به مبارکبادش

باز در قافله سالارترین می آید

در زلال نظر پاک حسینش غرق است

کربلا را ز جنان یارترین می آید

آنکه در هاله ای از نور هم افشا نشود

سر بازار گرفتارترین می آید

می سزد بار ولایت به امانت دستش

سوی مظلوم مددکارترین می آید

این مونث شده پیغمبر امداد حسین

هر کجا رفته حرم ساخته از یاد حسین

نوشته بود :

مرده ای را پیش زینب "س" بردند

نزدیک بود

با نگاهی جد و آبادش همه احیاء شود ...

جانم زینب ...

چشم به راه

من همان چشم به راهم ... تو همان آقایی ...

سراشیبی جمکران،غروب...

نیامدی

نیامدی

حالا انتظار

برای خودش

بلوار شده است

میدان شده است...

پی نوشت ها
---------------
- این دو هفته، دو بار مسافرت رفتم، اولین سفر گیلان بود و سفر دوم شیراز ...

- چند سالی بود _ بعد از فرمایشات حضرت آقا در مورد حرم احمد بن موسی علیه السلام _ مشتاق زیارت شاهچراغ بودم که خداروشکر دعوت شدم 

- البته شیراز جاهای دیدنی زیادی داره اما من با توجه به شرایط کاری وقت نداشتم همه جا برم، فقط تونستم به زیارت شاهچراغ و لسان الغیب برم، البته یه سری هم به ارگ کریمخانی و دروازه قرآن و در آخر به بازار وکیل زدم...

اینا رو ببینید: