چند وقتیه حالی برای نوشتن ندارم .

چند وقتیه سختم شده از چیزهایی بگم که خودم از اونها دورم ...

از ارسال بعضی پیامها بدم میاد ...

از سبک کردن کلمات مقدس ...

از گفتن " این الرجبیون "

از رجب دورم ، از شعبان ، از رمضان ، از خوبیها ، از پاکی ها ...

امشب استادمون می فرمودند :

"دشمن انسان ، مستی ماست "

" هرکس در محیط خودش غرق شد نمی تواند خود را نجات دهد"

" تا فرصت هست خودمان را دریابیم "

پی نوشت :

-  جملاتی که نوشتم  فقط زبانیه و بدون عمل ...

- از عکس بالا خوشم اومد نه از نوشتش ، چون هنوز نتونستم بگم " انا رجبیون " .