یا صاحب الزمان :  

آقا جون سلام ، باز هم جمعه بازغم تنهایی وچشم به راهی ، باز غصه یک گنهکار عاشق آقایی، باز چشم های گره خورده بر راهی با آهی. 

غریب زهرا مهدی جان : 

میدانم که می آیی اما این را نمیدانم که من زنده هستم تا رخ ماهت را ببینم یا نه، میدانم که آنقدر یار با وفا داری که من سر تا پا گناه لایق شنیدن صدای پای شما هم نیستم چه رسد به دیدن چهره نورانیتان.

مولای من:

اگر من گدایی بلد نیستم شما که آقایی را بلدید، فخرم اینه تو دنیا که صاحبم شمایید ، برای دردام همین بس که بیمه شمایم. پس ادرکنا وعجل علی ظهورک.

دلم از پونه ها سیر است آقا                 تمام باغ دلگیر است آقا

کسی فانوس گلها راشکسته؟               نمی آیی چرا دیر است آقا