بخشش

 

روزی روبرت دوونسنزو  گلف باز بزرگ آرژانتینی، پس از بردن مسابقه و دریافت چک قهرمانی لبخند بر لب مقابل دوربین خبرنگاران وارد رختگن می شود تا آماده رفتن شود.

پس از ساعتی، او داخل پارکینگ تک وتنها به طرف ماشینش می رفت که زنی به وی نزدیک می شود. زن پیروزیش را تبریک می گوید و سپس عاجزانه می افزاید که پسرش به خاطر ابتلا به بیماری سخت مشرف به مرگ است و او قادر به پرداخت حق ویزیت دکتر و هزینه بالای بیمارستان نیست.

دوونسنزو تحت تاثیر حرفهای زن قرار گرفت و چک مسابقه را امضا نمود و در حالی که آن را توی دست زن می فشارد گفت: برای فرزندتان سلامتی و روزهای خوشی را آرزو می‌کنم.

یک هفته پس از این واقعه دوونسنزو در یک باشگاه روستایی مشغول صرف ناهار بود که یکی از مدیران عالی‌رتبه انجمن گلف بازان به میز او نزدیک می شود و می گوید: هفته گذشته چند نفر از بچه‌های مسئول پارکینگ به من اطلاع دادند که شما در آنجا پس از بردن مسابقه با زنی صحبت کرده اید. می‌خواستم به اطلاعتان برسانم که آن زن یک کلاهبردار است. او نه تنها بچه مریض و مشرف به موت ندارد، بلکه ازدواج هم نکرده. او شما را فریب داده، دوست عزیز!

دوونسزو می پرسد: منظورتان این است که مریضی یا مرگ هیچ بچه ای در میان نبوده است.

بله کاملا همینطور است.

دوونسزو می گوید: در این هفته، این بهترین خبری است که شنیدم.

نقل از کتاب « بهترین قطعات ادبی»

کمتر بترس، بیشتر امیدوار باش

کمتر ناله کن ، بیشتر نفس بکش

کمتر حرف بزن، بیشتر بشنو

کمتر متنفر باش ، بیشتر عشق بورز

و در این صورت است که تمامی چیزهای خوب جهان از آن تو خواهد بود.

 

نمیشه شما حرف نزنی ؟؟؟

اسفندیار رحیم مشائی : کسانی که موسیقی را حرام کرده اند ، درک صحیحی از موسیقی ندارند .(تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل )

سلام ؛ باز هم آقای مشائی اظهار نظر جدیدی ارائه داد و این بار ، پا در کفش بزرگان کرد و یه جورایی صاحب فتوا شد ایشون که معمولا در تمامی کارهای مملکتی دستی بر آتش داره ، این بار سری به موسیقی زد و اظهار نظر بالا رو انجام داد که با اعتراضات بسیاری از بزرگان روبرو شد وقتی دید ظاهرا بازم سوتی داده قبل از اینکه دکتر بیاد وسط ، سعی کرد خودش یه جوری کار و جمع کنه و در استان البرز در دیدار هنرمندان مطالب جدیدتری و عنوان کرد که شما رو به خوندن اون دعوت میکنم :

معتقدم غیر از موسیقی لهوی، موسیقی های حرام دیگری نیز وجود دارد و موسیقی هایی که عزت انسان را بشکنند و انسان را پست کنند، حرام هستند.
وی خاطر نشان کرد: از حرف حق و درست کوتاه نمی آییم و اگر حرف اشتباهی هم زده باشیم، آن را اصلاح می کنیم.
وی با اشاره به فتوای امام خمینی(ره) ، مقام معظم رهبری و آیت الله مکارم شیرازی که موسیقی لهوی را حرام می دانند و کل موسیقی را حرام ندانسته اند، افزود: صد هزار مرتبه حرف قبلی ام را تکرار می کنم 'آنهایی که کل موسیقی را مطرود می دانند حتما علم به موسیقی ندارند'؛ موسیقی مبتذل یک قطره در اقیانوس موسیقی است.
مشایی یادآور شد: در جشنواره امام رضا (ع) می خواستند موسیقی فیلم امام رضا(ع) را اجرا کنند؛ وقتی آقای اصفهانی خواست سرود این فیلم را اجرا کند از او خواستند که آن را بدون موسیقی و به صورت دکلمه اجرا کند که این نوع نگرش به موسیقی، فقط یک نگاه شخصی است.
رییس کمیسیون فرهنگی دولت با بیان اینکه نگاه شخصی نباید به جامعه تحمیل شود، تاکید کرد: تحمیل نظر شخصی به جامعه ظلم است.
وی با اشاره به اینکه تصور برخی افراد از موسیقی 'بادا، بادا، مبارک باد' است، گفت : این افراد، موسیقی را نمی شناسند؛ موسیقی یک علم دشوار، با حساب و کتاب شامل ساز، نغمه، کلام و ریتم است.
مشایی ادامه داد: بوعلی سینا که خود از موسیقی دانان بود، وقتی به علم موسیقی رسید گفت که 'این علم، کو مرد؟' و این مطلب اشاره به دشوار بودن علم موسیقی دارد.
مشاور و رئیس دفتر رئیس جمهور، تصریح کرد: آیت الله العظمی مکارم شیرازی نیز درباره موسیقی حکم به حرام بودن موسیقی لهوی داده اند و کل موسیقی را حرام نمی دانند.
وی با اشاره به اینکه متاسفانه بین اندیشمندان دینی و موسیقی فاصله افتاده است، اظهار داشت: دینداری با هنرمندی در تناقض نیست؛ دین ما عین هنر و هنر واقعی عین دین و عرفان است.
مشایی با تاکید بر اینکه هنر لایه ی برتر انسان است، افزود: من برای حرف هایم استدلال دارم؛ چرا حرف نزنم؛ آن کسی که به دیگران می گوید حرف نزن، در آخر خودش از جامعه طرد می شود.
رییس کمیسیون فرهنگی دولت با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری درباره ی موسیقی غربی، یادآور شد: ایشان در جلسه ای با دست اندرکاران موسیقی فرمودند : می دانید که من به طور طبیعی از جمله آدم های غرب ستیزم. چنان که هیچ ویژگی غرب، مرا مبهوت و مجذوب نمی کند. در عین حال، ویژگی های مثبت غرب را از روی محاسبه، تأیید می کنم.
وی افزود : یکی از آن ویژگی ها، مقوله موسیقی است. درست است که در غرب، موسیقی های منحط وجود دارد. اما در همان نقطه از جهان، از دیر باز موسیقی های آموزنده و معنا دار هم وجود داشته است.
مشایی افزود : موسیقی های که برای گوش سپردن به آن، انسان عارف واقف خردمند، می تواند بلیت تهیه کند، در سالن اجرای کنسرت بنشیند و ساعتی، از آن لذت ببرد.
مشایی اضافه کرد : در غرب موسیقی هایی که گاهی یک ملت را نجات داده و حتی یک مجموعه فکری را به سمت صحیح هدایت کرده، کم نبوده است'.
رییس دفتر رییس جمهوری ادامه داد : 'چه ارزشی دارد که به خواهش دل یک نفر بسازند و بخوانند و بنوازند و آن اندیشه ریاضی و محاسبه علمی و منطقی را که اعتبار موسیقی است – چنین خوار و ذلیل کنند؟ موسیقی باید برای اهداف متعالی باشد آن وقت موسیقی را می توان پاک و مقدس نامید.
وی افزود : مگر سرودهای انقلاب و مارش جنگ را فراموش کرده اید؟! هم اکنون سرودهای اوایل انقلاب، ما را به یاد آن دوران می اندازد؛ من قاری قرآن هستم، ما قرآن را در دستگاه های موسیقی عربی می خوانیم؛ نهاوند، حجاز و راست، اینها دستگاه های موسیقی است.
مشایی تاکید کرد : فردی که موسیقی را نداند ممکن است هر حرفی راجع به آن بزند.
وی ادامه داد : مسابقات قرآن در قسمت های تجوید، صوت و لحن برگزار می شود، لحن همان نغمه است؛ شما در هر دستگاهی نمی توانید حماسه سازی کنید.
مشاور و رئیس دفتر رئیس جمهور با بیان اینکه این عالم پر از نغمه های بی کران است، اظهار داشت: نغمه، مخلوق و موجود است و 'نغمه سرا' کاشف نغمه محسوب می شود و خالق آن نیست.
وی خطاب به برخی مداحان گفت: ای مداحی که از آهنگ مطربان می خوانی و به آنها فحاشی می کنی، آیا این نشانه مردانگی است؟
مشایی در ادامه تاکید کرد: فرهنگ فقط و فقط زمانی ارزش پیدا می کند که محصول آن هنر باشد، چرا که هنر نشانه ی تعالی فرهنگ و باور است.
رئیس کمیسیون فرهنگی دولت با اشاره بر اینکه هنر باید محصول شیره جان، که همان عشق است باشد، تصریح کرد: موسیقی صحیح موجب خیزش روح و عامل حرکت آن به سمت اوج است.
وی اظهار عقیده کرد که غیر از موسیقی لهوی، موسیقی های حرام دیگری نیز وجود دارند. هر چیزی که عزت انسان را بشکند حرام است؛ موسیقی هایی هم که عزت انسان را بشکند و انسان را پست کند حرام است.

بعد از تحریر :

- جناب مشائی خواهشنا شما کمتر حرف بزن.

- برادر احمدی نژاد ؛ جماعتی و فدای یک نفر کردن صحیح نیست .

آقا چند دقیقه وقت می دهی؟

 

امام زمان (ع) فرمودند: لازم نیست ماچند دقیقه به شما وقت ملاقات بدهیم. شما تهذیب نفس کنید من خودم نزد شما می آیم.

نیست، نیست کجاست؟ کی آن را برداشته، آخرش می دانستم این بچه ها زهر خودشان را می ریزند، حتما آنان برداشته اند، شاید هم خانم برداشته ؛ یک حال اساسی از آنان خواهم گرفت، ولی باشد، فعلا که درس دارم باید به کلاسم برسم، عجب چاقوی نازنینی بود اگر پیدا نشود ؟ دسته اش چقدر ظریف بود حالا قلمم را با چه بتراشم.

در را که باز می کند رو به بچه هایش  می کند و میگوید: وای به حالتان تا موقعی  که از کلاس بر میگردم چاقویم پیدا نشود .

به کلاس که رسید عبایش را جمع و جور کرد روی منبر نشست، همین که خواست درس را شروع کند. صدایی به گوشش رسید، نگاهش را چرخاند، سر را از میان سرها بالا آمد گفت: آقا چاقویتان را در جیب جلیقه کهنه خود گذاشته اید بچه ها چه گناهی دارند.

راست می گوید. چرا خودم حواسم نبود، همین که خواست درسش را شروع کند به ناگاه برخود لرزید، صورتش سرخ شد.

او، او، او  از کجا می دانست؟ رو می کند  به همان شاگردش می گوید: بعد از درس با شما کار دارم.

اصلا نفهمید درس را چگونه تمام کرد، همه که رفتند، او ماند و شاگردش، کمی خودش را جمع جور کرد و رو به شاگرد گفت: از کجا می دانستی لابد با جایی ارتباط داری، نکند با امام زمان(عج) هم ارتباط داری؟

شاگرد از سوال استاد جا می خورد، به هر بهانه ای از پرسش استاد سرباز می زند، اما استاد ول کن نیست، ناچار می شود جریان تشرفش را بگوید.

 استاد رو میکند به شاگردش و با احساس پدرانه می گوید: این بار که خدمت امام زمان (عج الله) مشرف شدی  بگو اگر صلاح می دانند چند دقیقه ای اجازه تشرف بدهند.

 به خانه که بر می گردد دل تو دلش نیست. روزها می گذرد، منتظر جواب است، با خود می گوید بروم از او بپرسم به آقا گفت یا نه ولی اگر جواب منفی باشد چه؟ آبرویم می رود بگذار خودش بگوید چند روز دیگر هم روی این روزها.

آه چه روزهای کشنده ای این انتظار دارد مرا می کشد دیگر طاقت ندارم، بی خیال آبرو، بعد از درس از او می پرسم.

 درس  که تمام شد نفسش  به شماره می افتد، هر طوری شده خود را به شاگرد می رساند، می گوید: پیامم را رساندی؟ 

طلبه، این  پا و آن پا می کند و از جواب طفره می رود  ولی مجبور می شود و می گوید: بله به آقا گفتم.

امام زمان (ع) فرمودند: لازم نیست ما چند دقیقه به شما وقت ملاقات بدهیم. شما تهذیب نفس کنید من خودم نزد شما می آیم.