حرف اول

                            

 ادخلوها بسلام آمنین

آنها که ماندن را در رفتن دیدند و تجسم جاودانگی و تبلور ابدیت

اعمالشان مشهود بود ، آنها که بر سفره و خوان رزق الهی متنعم

پندار فناء را افکندند و بر سر چشمه بقاء رسیدند . حلقومها تشنه

خنجرهای بران بود و آب حیات از لب لعل شمشیر خوردند ، دل از

هوای خانه کندند و در سودای حیات جاودانی بودند ، ظلمتها را

پشت سر گذاشتند و فروغ حق جلوه گر راهشان بود...

این وبلاگ را در شب شهادت آقا رسول الله(ص) و امام حسن

مجتبی(ع) آغاز می نمایم و تقدیم می کنم به یاران عاشورایی

خمینی (ره)